چه خوشبختــ ـ ــبوديم؛
زماني که فقط دستمالمان زير درخت آلبالو گم ميشد...
کجائي کودکي ؟؟؟
کجاييــ ـ ـ ...
که من اين روزها،
زنــــدگــيم را زيــر آن درختها گم کردم !!!
در زندگي بارها روياهامان را فرو ريخته، و تمناهامان را ناکام مي بينيم،
اما بايد به ديدنِ رويا ادامه بدهيم.
اگر نه، روح مان مي ميرد. و عشق نمي تواند به آن دست يابد.
کنار رود پيدرا نشستم و گريستم